Dikt #3

I dag, Gnom. Gnom er/var egentlig et band, men jeg finner ingen av sangene deres på youtube. Så. Jeg får presentere de nydelige tekstene deres som dikt.

~

spør deg sjølv
hundre gonger
koffor månen
står på håvve

ikkje ta for gitt
at sola lyser
når hu på andre sia
kaster skygge

når du teller stjerner
nede ved sjøen
og trur du har telt alle -
har du telt deg sjølv?

takk som byr så mangt ei gåta, men
ved neste fyrtårn går eg av båten
takk som byr


~

det er lenge te sola står opp
frå bak havet der hu bur
drikker vann frå en mørkeblå kopp
mens blikket møter mur

eg deler vatnet mitt kun med meg sjølv
men eg er ikkje særlig tyste
eg trur ikkje nogen he gjort dette før
eg er vel blant de fyste

tenk om du kunne komt på besøk
opp trappå gjønå mørket
eg sko ikkje sagt noge om du lukta løk
eller om du gjekk i dørken

for me trenger ikkje gjer nogen ting
kan sjå på månen når han skinner
en masse skygger som danse omkring
til de plutselig forsvinner

ingen trenger være redde
ingen trenger være redde nå
ingenting er på ferde
kjenner en som passer på

men koss kan du veta at eg he lyst
te å få besøk av deg nå?
oppi trappå der er det heilt tyst
og på dørå banke ingen på

~

du stryker håret feil vei
på en siamesisk katt
og eg vett så godt på forhånd ka du vil sei
om litt så er det sagt

ja, denne bokå har eg lest før
det er som å følga ferske spor i ny snø
det er kanskje på tide å slå plenen igjen
eller fylla opp i kummen og ta oppvasken

men eg tenke bare "hysj"

i parken er det ikkje én mann
ingen som går tur
eg går forbi en fontene av en mann
som står og pisser vann

og solå var så god og varm
då meg og Kris og Geggen gjekk på epleslang
nå er det ikkje sånn som det var før
kor tid blir det som det bør?

eg tenke bare "hysj"

me satt på gjerdet og sang
me satte huset i brann
og det var aldri éi sky
det begynner å bli ganske lenge si
satt og fletta ein løvetannkrans
hadde eget bål på sankthans
me fortalte historiar og lo
eg lurte på ka eg sko bli når eg ble stor
åra gjekk og te slutt så blei me russ
husker godt ka du skreiv på meg med tusj

du skreiv bare "hysj"

~

kom og skå ut av vinduet
på alle som går forbi
så mange eg aldri har sett før
tru, kor hen skal de?

de har sikkert mange viktige
ting å ta seg av
me må ikkje forstyrra de
la de gå i fred

kanskje me óg sko gått en tur
det er en sjeldent fine dag
sjølv om me ikkje er så viktige
me har det kjekt i lag

me kan gå ner te parken her
mate ender og duer der
etterpå kan me gå i ste'en
kanskje finna en fin kafé

men me treng ikkje tenka på
ting me gjer te vanlig
bare ta også vær oss sjølv
heile dagen

skjer så møje nå om dagane
det mesta går meg hus forbi
eg lige best å gå i gatene
og plystra på en melodi

~

eg sitter under et tak som har gått lekk
eg har såte her i nesten fira dager
allikevel så kan eg ikkje klaga
i mårå tar eg skuta og er vekk

og skutå, hu hete Rocha Gil
det finns ingenting som hu ikkje klarer
me seiler tvers over havet
heilt te me kommer fram til København

og når me legger til land så ska me visa di
at me ikkje er redde for et mytteri
sånt er bare småtteri

i København ska me treffa han Louis
og med han ska me snusa litt i brisen
og kanskje blir me jagde av polisen
for noge som me gjorde for lenge si

for en gong arresterte di Louis
han hadde ikkje reint mel oppi påsen
Louis bare dirka litt i låsen
og så var han atter en gong fri

så inviterte me te fest nere på akterdekk
Louis tok trekkspelet og me sang nattå vekk
me synge na na na na na na nah

og om det sku blåse opp til storm
då smile eg for då merke eg at eg lever
eg står ved roret som en greve
og er konge over de sju hav

du spør meg når eg slår meg til ro
då svare eg at eg kjenne ikkje den tanken
den er for lengst gått planken
ligger sikkert trygt på havets bunn

det som vil merke på sjømenn når du treffer di
er at di bærer på en form for melankoli
en ubeskrivelige lengt itte havstrømmar
og te et liv der det er lov te å dagdrømma
og synge na na na na na na nah

~

når solå aldri skinner
og det regne på deg og klærå dine
når du går rundt inne
og du leite etter ting du ikkje finner

står og ser i speilet
og du lurer på ka det nå du feiler
og att og fram og tilbake
ingen hører deg når du teller dage

når du slepp ut blir du ny igjen
når du slepp ut kan du fly igjen
desse såra kan me sy igjen
med en tråd, eg er heime

når elvå ikkje renner
og stemmen din skjelver og håvet brenner
med armane i lenke
vil ikkje sei te de andre ka du tenker

så lenge si eg så dagslys
ikkje bare tankar kan fly
klatre te himmelen